Death of an Irishwoman by Michael Hartnett

Michael Hartnett was born in Ireland. He immediately The day he finished school he emigrated
 to England. He wrote in both English and Irish but in 1975 he declared his intention to be writing only in Irish in the future because as he stated ''English is the perfect language to sell pigs in''. However ten years later he returned in English. One of his famous collections is called ''A necklace of Wrens'' which was inspired by some wrens which sat on the head of the poet in his childhood.

Death of an Irishwoman

Ignorant, in the sense
she ate monotonous food
and thought the world was flat,
and pagan, in the sense
she knew the things that moved
at night were neither dogs nor cats
but púcas and darkfaced men,
she nevertheless had fierce pride.
But sentenced in the end
to eat thin diminishing porridge
in a stone-cold kitchen
she clenched her brittle hands
around a world
she could not understand.
I loved her from the day she died.
She was a summer dance at the crossroads.
She was a card game where a nose was broken.
She was a song that nobody sings.
She was a house ransacked by soldiers.
She was a language seldom spoken.
She was a child’s purse, full of useless things.

O Michael Hartnett γεννήθηκε στην Ιρλανδία. Τη μέρα που αποφοίτησε έφυγε να ζήσει στην Αγγλία. Έγραψε και στα Ιρλανδικά και στα Αγγλικά και το 1975 ανακοίνωσε οτι στο εξής θα έγραφε μόνο στα Ιρλανδικά. Δέκα χρόνια αργότερα όμως επέστρεψε στα αγγλικά και μια απο τις πιο γνωστές της συλλογές ήταν 'Ένα μενταγιόν απο Κοράκια' εμπνευσμένο απο ένα περιστατικό της παιδικής του ηλικίας όπου μερικά κοράκια κάθισαν στο κεφάλι του.

Ο Θάνατος μιας Ιρλανδής

Αμαθής στη λογική
εκείνη έτρωγε συνηθισμένο φαγητό
και πίστευε οτι ο κόσμος ήταν επίπεδος,
και λαική, στη λογική
ήξερε οτι τα πράγματα που κινούνται
τη νύχτα ήταν ουτε σκύλοι ουτε γάτες
αλλα πνεύματα και σκοτεινιασμένοι άνθρωποι,
όμως ήταν παρολαυτά λυσσαλέα περήφανη.
Καταδικασμένη
να τρώει αραιό χυλό
σε μιά πέτρινη παγερή κουζίνα
έσφιγγε τα εύθραυστα χέρια της
γυρω απο ένα κόσμο
που δε μπορούσε να καταλάβει.
Την αγάπησα απο τη μέρα που πέθανε.
Ήταν χορεύτρια τα καλοκαίρια στα σταυροδρόμια.
Ήταν παρτίδα όπου υπήρχε σπασμένη μύτη.
Ήταν τραγούδι που κανένας δε τραγουδάει.
Ήταν σπίτι λεηλατημένο απο στρατιώτες.
Ήταν γλώσσα που σπάνια μιλιέται.
Ήταν παιδικό πορτοφόλι, γεμάτο απο χαζά πράγματα.
                                           Michael Hartnett