φταίξιμο

 

         

              πλέον περνώ συχνά τη θεωρία του χάους γι’ ατυχία

– δε φταίει ο άλλος που εσύ έχεις κακό εαυτό

είναι μια ωραία αντίδραση στο

μου βγάζει τον κακό μου εαυτό

και μια πεταλούδα φέρνει βροχή στην πόλη

βέβαια

για χάρη ενός ποιήματος βρέχει απόψε

για τον κακό σου τον καιρό

για τον κακό σου εαυτό

για την αναπνοή που δυσκολεύεσαι να πάρεις

μετά το σούπερ μάρκετ

το χασάπη

μετά που σ’ ερωτεύτηκε

-εξόν τις Τρίτες που ‘παιρνε ρεπό-

για χάρη ενός ποιήματος απόψε

σε θυμάμαι

– και για χάρη ενός άλλου σίγουρα θα σε ξεχάσω·

Δημήτρης Αθηνάκης, φτηνό κρεβάτι

Επιστολή προς ΜπλακΜπέρντ #2

Αγαπητέ ΜπλακΜπέρντ,

Εκείνο το βράδυ,

κάπνιζες το ένα τσιγάρο μετά το άλλο

και με κοίταζες.

Μίλαγες άλλη γλώσσα.

-Έκανα πώς καταλάβαινα-

Η κάπνα και η πίκρα στη γεύση

μιλούσαν πιο δυνατά.

Έβαλα κρασί.

Σε ρώτησα αν ήθελες κι εσύ.

-Έκανες πώς καταλαβαίνεις-

Πήρα το τσιγάρο, πήρες το κρασί.

Κι έτσι περνούσαν οι νύχτες εκείνου του καλοκαιριού στην Αιγαίου

ενώ το φεγγάρι ανέτειλε κι έδυε ρυθμικά

μήπως και προλάβει την ταχύτητα του κόσμου.

Σε φιλώ

Ίριδα

μαλακτικό και μέριτο, του Δημήτρη Αθηνάκη

̶  τα ισόγεια της Αθήνας

όχι όλα

ας πούμε αυτά της οδού Αγίου Στυλιανού

στου Γκύζη

μυρίζουν μαλακτικό

και μέριτο

– για τους γιακάδες και τις τσακίσεις-

και πού και πού πετάγεται

η φωνή της Τατιάνας Στεφανίδου

ή εμβατήρια του Κόκκινου Στρατού

-ένας θεός ξέρει γιατί τ’ αναγνωρίζω-

ρούχα απλωμένα μες στο σπίτι

κοντά στο παράθυρο να μην σαπίσουν

εντελώς

μέχρι και η σιδερώστρα δίπλα στο παράθυρο

να μη στάζει ο ιδρώτας στο λαιμό

-η Λίνα τα ‘χει πει αυτά-

και πού και πού ανοίγουν οι κουρτίνες

από ‘να παράθυρο στη γωνία με τη Νέδας

και εμφανίζεται ένα κορίτσι

-έλα σε παρακαλώ-

και εμφανίζεται ένα αγόρι

θα ‘ναι δε θα ‘ναι εικοσιδύο

και κοιτάζει τον τύπο

θα ‘ναι δε θα ‘ναι τριανταέξι

με μάτια κόκκινα

και πάει να πει κάτι μα

δε μιλώ τη γλώσσα του

παρότι κάνω πώς την καταλαβαίνω

-διότι το παν είναι η κατανόηση

όχι η αντίληψη-

τέλος πάντων προφανώς αυτό το αγόρι δεν υπάρχει

αλλά κάθε που περπατώ στην Αγίου Στυλιανού

στη γωνία με τη Νέδας είναι ένα παράθυρο

που θα ταίριαζε σε ένα αγόρι με αυτή την περιγραφή·

Από την ποιητική συλλογή «φτηνό κρεβάτι» του Δημήτρη Αθηνάκη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.