Σκουλήκια είναι οι λέξεις μα η χαρά είναι φωνή/άλλος τραβάει για κάτω κι άλλος προς τα πάνω/τα στήθη θα παραμείνουν στήθη και οι μηροί μηροί/τα έργα δεν μπορούν να ονειρευτούν τι μπορούν τα όνειρα να κάνουν/- ο χρόνος είναι δέντρο ( ένα φύλλο αυτή η ζωή )/μα η αγάπη είναι ουρανός κι εγώ είμαι για σένα/για διάστημα μακρύ και ακριβώς τόσο πολύ.
E.E. Cummings, Καθώς η ελευθερία [Απόδοση Γ. Λειβαδάς]


Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2021

Επιστολή προς ΜπλάκΜπέρντ #3

 



    ;              
 
                                                                                                24/2/21

Αγαπημένε Μπλάκμπερντ,


Εκείνο το βράδυ,

έβαλες κρασί και κοίταζες το φεγγάρι.

Άρχισες να μου μιλάς ξανά για έρωτα.

Τα φιλιά στο λεωφορείο

Οι χοροί στις γιορτές

Οι αποχαιρετισμοί στα τρένα.


Μου τα 'χες πει ξανά και ξανά

-- σχεδόν τα'χα αποστηθίσει--

Σ'άφηνα όμως να τα λες.

Κι όσο τα έλεγες τα μάτια σου

γινότουσαν ένα με το φεγγάρι

που βαφτίζει τη θάλασσα χρυσή

και σταγόνα-σταγόνα όλα βάφονται απέραντα

στον Αυγουστιάτικο ουρανο.


                                                                                                                Σε φιλώ

                                                                                                                  Ίριδα


Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2020

φταίξιμο

 

         


              πλέον περνώ συχνά τη θεωρία του χάους γι’ ατυχία


– δε φταίει ο άλλος που εσύ έχεις κακό εαυτό
είναι μια ωραία αντίδραση στο
μου βγάζει τον κακό μου εαυτό
και μια πεταλούδα φέρνει βροχή στην πόλη

βέβαια
για χάρη ενός ποιήματος βρέχει απόψε
για τον κακό σου τον καιρό
για τον κακό σου εαυτό
για την αναπνοή που δυσκολεύεσαι να πάρεις
μετά το σούπερ μάρκετ
το χασάπη
μετά που σ’ ερωτεύτηκε
-εξόν τις Τρίτες που ‘παιρνε ρεπό-

για χάρη ενός ποιήματος απόψε
σε θυμάμαι

– και για χάρη ενός άλλου σίγουρα θα σε ξεχάσω·


Δημήτρης Αθηνάκης, φτηνό κρεβάτι

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2020

Επιστολή προς ΜπλακΜπέρντ #2




Αγαπητέ ΜπλακΜπέρντ,


Εκείνο το βράδυ,

κάπνιζες το ένα τσιγάρο μετά το άλλο

και με κοίταζες.

Μίλαγες άλλη γλώσσα.

-Έκανα πώς καταλάβαινα-

Η κάπνα και η πίκρα στη γεύση

μιλούσαν πιο δυνατά.

Έβαλα κρασί.

Σε ρώτησα αν ήθελες κι εσύ.

-Έκανες πώς καταλαβαίνεις-

Πήρα το τσιγάρο, πήρες το κρασί.


Κι έτσι περνούσαν οι νύχτες εκείνου του καλοκαιριού στην Αιγαίου

ενώ το φεγγάρι ανέτειλε κι έδυε ρυθμικά

μήπως και προλάβει την ταχύτητα του κόσμου.


Σε φιλώ

Ίριδα

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2020

μαλακτικό και μέριτο, του Δημήτρη Αθηνάκη

̶  τα ισόγεια της Αθήνας

όχι όλα

ας πούμε αυτά της οδού Αγίου Στυλιανού

στου Γκύζη

μυρίζουν μαλακτικό

και μέριτο

– για τους γιακάδες και τις τσακίσεις-

και πού και πού πετάγεται

η φωνή της Τατιάνας Στεφανίδου

ή εμβατήρια του Κόκκινου Στρατού

-ένας θεός ξέρει γιατί τ’ αναγνωρίζω-


ρούχα απλωμένα μες στο σπίτι

κοντά στο παράθυρο να μην σαπίσουν

εντελώς

μέχρι και η σιδερώστρα δίπλα στο παράθυρο

να μη στάζει ο ιδρώτας στο λαιμό

-η Λίνα τα ‘χει πει αυτά-

και πού και πού ανοίγουν οι κουρτίνες

από ‘να παράθυρο στη γωνία με τη Νέδας

και εμφανίζεται ένα κορίτσι

-έλα σε παρακαλώ-

και εμφανίζεται ένα αγόρι

θα ‘ναι δε θα ‘ναι εικοσιδύο

και κοιτάζει τον τύπο

θα ‘ναι δε θα ‘ναι τριανταέξι

με μάτια κόκκινα

και πάει να πει κάτι μα


δε μιλώ τη γλώσσα του

παρότι κάνω πώς την καταλαβαίνω

-διότι το παν είναι η κατανόηση

όχι η αντίληψη-

τέλος πάντων προφανώς αυτό το αγόρι δεν υπάρχει

αλλά κάθε που περπατώ στην Αγίου Στυλιανού

στη γωνία με τη Νέδας είναι ένα παράθυρο

που θα ταίριαζε σε ένα αγόρι με αυτή την περιγραφή·


Από την ποιητική συλλογή «φτηνό κρεβάτι» του Δημήτρη Αθηνάκη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πόλις.

Κυριακή 5 Απριλίου 2015

Σπαράγματα Έρωτος


Τα πρωινά πρώτα-πρώτα σ'άρεσε να διαβάζεις τα νέα στο κρεβάτι.
Κι εγώ νυσταγμένη ακόμα σου λεγα πως δε θα υπάρχουν νέα σε τόσο λίγο χρόνο,
τόσο πολύ μίκραινε ο χρόνος μέσα μου
και το μόνο που ακούγονταν ήταν ο ήχος των λεπτών από το μεγάλο ρολόι στο χόλ
που ποτέ κανείς δε θυμάται ότι υπήρχε.

**************

Την άλλη φορά ταξιδεύαμε μαζί με το τρένο.
Δεν είχε καμιά θέση ελεύθερη κι εγώ δεν είχα δουλειά.
Ζαλιζόμασταν και γελούσαμε καθισμένοι στο πάτωμα
και μου λεγες ξανά και ξανά πώς δεν είχα δουλειά.
Δεν ήξερα τι ν'απαντήσω κι απλά γέλαγα και ζαλιζόμουν
με το ρυθμό του τρένου έτσι όπως περνούσε κι άφηνε πίσω του χρόνια
και φεγγάρια ερειπωμένα και θολά όπως τα χνώτα μας,
στο τζάμι του τρένου εκείνο το βροχερό απόγευμα.

Χτες πήρα το τρένο για τη δουλειά. Έβρεχε.
Ποτέ δε ξαναθόλωσαν εκείνα τα τζάμια. Έχω βρει πια δουλειά. Καλημέρα.

Τρίτη 4 Νοεμβρίου 2014

Ποιητική Επιστολή Προς Έρα 3

                                                                                                               




                                                                                                 Ηοxton       4/11/12
Αγαπημένη μου Έρα,
Σου γράφω από το αγαπημένο μου καφέ δίπλα στο σπίτι.
Το σπίτι. Τι περίεργη λέξη. Τώρα πιά το σπίτι μου είναι δω. Χιλιόμετρα μακριά σου.
Ξέρεις η ζωή εδώ είναι πολύ διαφορετική.
Δουλεύουμε για να έρθει το βράδυ και το βράδυ κοιμόμαστε για να δουλεύουμε.
Κι έχουμε κάτι μεγάλα διαλείμματα το μεσημέρι για φαγητό.
Κι εκεί κατάντησε η ζωή μας να βλεπουμε παλιούς φίλους πεταχτά στα lunch breaks και να μετράμε πάνω στα χείλη τους με αλκοόλ  μια μια τις στιγμές που ο μεγάλος μας Έρωτας έφυγε ή δεν ήρθε ακόμα.
Σε ασπάζομαι
Ίριδα

Παρασκευή 3 Οκτωβρίου 2014

The Definition of Things/ Ο Ορισμός των πραγμάτων


The Definition of Things

I have been worrying recently
about the definition of things.

Love, for example, and its absence
and it seems to me that the three phones

I have taken to keeping by my bed at night
are an indication of that,

that there really is no clear way
to be with or without what you love.

They are lined up
like the three of you, mouthpiece to cradle

poised for emergency, or take-off.
And why not,

even on silent mode I can hear their breathing.
I would have been the one to rise to a cough or a snuffle

even when the cots had been moved into quiet rooms of their own.
But there are few rewards to be got

from either too much or too little needing
and these days, with days and hours of distance between us,

I rarely sleep for longer than a few minutes at a time.
I guess what I am trying to say

is that even without lines
or definition, I would not miss your call.
                                                                cheryl moskowitz

Ο Ορισμός των πραγμάτων

Ήμουν ανήσυχη τελευταία
να βρω τον ορισμό των πραγμάτων.

Της αγάπης για παράδειγμα και της απουσίας της
και μου φαίνεται ότι τα τρία τηλέφωνα

που πήρα και κρατώ δίπλα στο κρεβάτι μου τα βράδια
είναι καθαρή ένδειξη αυτού,

ότι δηλαδή δεν υπάρχει πραγματικός τρόπος
να είσαι μαζί ή χωρίς εκείνο που αγαπάς.

Στοιχίζονται
σαν τρία κομμάτια σου, από το ακουστικό ως τη βάση.

σε θέση επιφυλακής ή απογείωσης
και γιατί όχι

ακόμη και στο αθόρυβο μπορώ ν'ακούσω την ανάσα τους.
Εγώ θα ήμουν αυτή που θα σηκωνόταν σε ένα βήχα ή φύσημα της μύτης.

ακόμη κι αν είχαν μετακινηθεί σε ήσυχα δικά τους δωμάτια.
Αλλά υπάρχουν μερικά πλεονεκτήματα

από την είτε τόσο μεγάλη ή τόσο μικρή ανάγκη
και αυτές τις μέρες, με μέρες και ώρες απόστασης μεταξύ μας,

σπάνια κοιμάμαι περισσότερο από μερικά λεπτά τη φορά.
Φαντάζομαι αυτό που προσπαθώ να πω

είναι ότι ακόμα και χωρίς γραμμές
ή ορισμούς δε θα έχανα κλήση σου.

                                         cheryl moskowitz