Ηοxton 4/11/12
Αγαπημένη μου Έρα,
Σου γράφω από το αγαπημένο μου καφέ δίπλα στο σπίτι.
Το σπίτι. Τι περίεργη λέξη. Τώρα πιά το σπίτι μου είναι δω. Χιλιόμετρα μακριά σου.
Ξέρεις η ζωή εδώ είναι πολύ διαφορετική.
Δουλεύουμε για να έρθει το βράδυ και το βράδυ κοιμόμαστε για να δουλεύουμε.
Κι έχουμε κάτι μεγάλα διαλείμματα το μεσημέρι για φαγητό.
Κι εκεί κατάντησε η ζωή μας να βλεπουμε παλιούς φίλους πεταχτά στα lunch breaks και να μετράμε πάνω στα χείλη τους με αλκοόλ μια μια τις στιγμές που ο μεγάλος μας Έρωτας έφυγε ή δεν ήρθε ακόμα.
Σε ασπάζομαι
Ίριδα
