το μονόγραμμα μέρος 1/The monogram part 1

Σήμερα η επιλογή μου κάτι κλασσικό και αγαπημένο. Δε μπόρεσα να βρω τη μετάφρασή του στα αγγλικά γι'αυτό επιχειρώ τη δική μου.

ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ 
           
Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα,
                                   μόνος, στον Παράδεισο

                                           Ι
Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές
Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος
Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός

Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας
Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα
Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου.

                                          II
Πενθώ τον ήλιο και πενθώ τα χρόνια που έρχονται
Χωρίς εμάς και τραγουδώ τ' άλλα που πέρασαν
Εάν είναι αλήθεια

Μιλημένα τα σώματα και οι βάρκες που έκρουσαν γλυκά
Οι κιθάρες που αναβόσβησαν κάτω από τα νερά
Τα «πίστεψέ με» και τα «μη»
Μια στον αέρα, μια στη μουσική

Τα δυο μικρά ζώα, τα χέρια μας
Που γύρευαν ν' ανέβουνε κρυφά το ένα στο άλλο
Η γλάστρα με το δροσαχί στις ανοιχτές αυλόπορτες
Και τα κομμάτια οι θάλασσες που ερχόντουσαν μαζί
Πάνω απ' τις ξερολιθιές, πίσω απ' τους φράχτες
Την ανεμώνα που κάθισε στο χέρι σου
Κι έτρεμε τρεις φορές το μωβ τρεις μέρες πάνω από
        τους καταρράχτες

Εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδώ
Το ξύλινο δοκάρι και το τετράγωνο φαντό
Στον τοίχο, τη Γοργόνα με τα ξέπλεκα μαλλιά
Τη γάτα που μας κοίταξε μέσα στα σκοτεινά
Παιδί με το λιβάνι και με τον κόκκινο σταυρό
Την ώρα που βραδιάζει στων βράχων το απλησίαστο
Πενθώ το ρούχο που άγγιξα και μου ήρθε ο κόσμος.
[...]
                                              Oδ. Ελύτης
My choice for tonight is a classical and beloved poem. I was not able to find the english translation so I attempt to translate it myself.

THE MONOGRAM

I will always be mourning for you --Can you hear me?--
                                         alone in the paradise.

                                 I
The destiny will move elsewhere the palm's engravings
like a key holder
At some point the time will consent itself

What else can be done? Since people love each other.
The sky will portray our intestines
and the innocence will strick the world
with the sharp black of death.

                             II

I mourn over the sun and I mourn over the forthcoming years
without us and I sing for those in the past
if they are true

The bodies had talked to each other and the boats had rang
sweet the guitars which turned on and off under the water
the 'believe me' and the 'don't'
once in the air once in the music
The two small animals,our hands,
which longing secretly to climb the one on the other
the lowerpot at the wide open house doors
and the pieces of the sea coming together
above the dry stone wall, opposite the fences
the windflower you kept in your hand
whose purple was shaking three times for three days above
the waterfalls

If there are true, I sing for
the wooden beam and the square textile
on the wall, for the mermaid with the undone hair
for the cat that stared at us in the dark
for the kid with the incense and the red cross
for the time close to the unapproachable rocks
I mourn over the cloth I touched and the world got inside me.
                                                            Odisseus Elytis
                                                            translation Iris Verina