Σκουλήκια είναι οι λέξεις μα η χαρά είναι φωνή/άλλος τραβάει για κάτω κι άλλος προς τα πάνω/τα στήθη θα παραμείνουν στήθη και οι μηροί μηροί/τα έργα δεν μπορούν να ονειρευτούν τι μπορούν τα όνειρα να κάνουν/- ο χρόνος είναι δέντρο ( ένα φύλλο αυτή η ζωή )/μα η αγάπη είναι ουρανός κι εγώ είμαι για σένα/για διάστημα μακρύ και ακριβώς τόσο πολύ.
E.E. Cummings, Καθώς η ελευθερία [Απόδοση Γ. Λειβαδάς]


Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

Island of Giglio/Nήσος Τζίλιο


Απόψε θα συνεχίσω την αναφορά μου στον Harold Norse παραθέτοντας ένα απο τα πολύ αγαπημένα μου ποιήματα του. Δε γνωρίζω αν ανήκει στη συλλογή που έχει εκδόσει ο Λειβαδάς και επειδή δεν έχω πρόσβαση σε αυτήν, επιχειρώ δική μου μετάφραση.

Island of Giglio

we sailed into the harbor
all the church bells rang
the main street on the crescent shore
hung iridescent silks from windows
stucco housefronts gleamed
rose, pistachio, peach
and a procession sang
behind a surpliced priest
carrying a burnished Christ
when I set foot on shore
a youth emerged from the crowd
barefoot and olive-skinned
and we climbed up rocky slopes
till dusk fell and close to the moon
at the mouth of a cave we made love
as the sea broke wild beneath the cliff 
                                         Harold Norse

Nήσος Τζίλιο

Πλέαμε προς το λιμάνι
όλες οι καμπάνες χτυπούσαν
ο κεντρικός δρόμος στην φεγγαρόσχημη ακτή
κρεμούσε ιριδίζοντα μεταξωτά απο τα παράθυρα
ασβεστωμένες προσόψεις σπιτιών φωτοβολούσαν
τριαντάφυλλο, φυστίκι, ροδάκινο
και μια πομπή τραγουδούσε
πίσω απο ένα λευκοντυμένο παπά
που κουβαλούσε ένα φωτεινό Χριστό
όταν πάτησα το πόδι μου στην ακτή
ένας νέος αναδύθηκε απο το πλήθος
ξυπόλητος και στεφανωμένος μ'ελιά
και σκαρφαλώσαμε ψηλά σε απόκρυμνες πλαγιές
μέχρι που το σούρουπο έπεσε και πλάι στο φεγγάρι
στο στόμιο μιας σπηλιάς κάναμε έρωτα
καθώς η θάλασσα έσπαγε άγρια κάτω απο το γκρεμό. 
                                                              Harold Norse

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου