Σκουλήκια είναι οι λέξεις μα η χαρά είναι φωνή/άλλος τραβάει για κάτω κι άλλος προς τα πάνω/τα στήθη θα παραμείνουν στήθη και οι μηροί μηροί/τα έργα δεν μπορούν να ονειρευτούν τι μπορούν τα όνειρα να κάνουν/- ο χρόνος είναι δέντρο ( ένα φύλλο αυτή η ζωή )/μα η αγάπη είναι ουρανός κι εγώ είμαι για σένα/για διάστημα μακρύ και ακριβώς τόσο πολύ.
E.E. Cummings, Καθώς η ελευθερία [Απόδοση Γ. Λειβαδάς]


Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου 2013

Eπικίνδυνη Χώρα/Dangerous Country


Eπικίνδυνη Χώρα

Ουρλιάζει η θάλασσα,
κι αυτό το καλοκαίρι,
για τα μάτια
που τη γέννησαν.

Μυρίζουν ακόμα θαλασσινό αλάτι
--κι ας έχουν στεγνώσει καιρούς πολλούς--
Ξέρω τα στέγνωσε ο ήλιος.

Καίει  ο ήλιος απειλητικά
σ’ αυτή τη χώρα.
Λιώνει τους αστερίες και την άμμο.
Στεγνώνει τη θάλασσα βίαια,
την εξαϋλώνει,
την κάνει αλάτι.

--Σε μία χώρα που ποτέ δε πίστεψες
πώς υπάρχει
ή δε τη θέλησες.—

Μα η θάλασσα ασταμάτητα πάντα θα ουρλιάζει
κάθε καλοκαίρι,
για τα μάτια σου,

που τη γέννησαν.

Dangerous Country

This summer,
the sea cries out
for the eyes
out of which it was born

They still smell of sea salt
--although they dried up long ago—
I know; the sun dried them up.

The sun burns darkly
in this country.
It melts the star fish and the sand;
it dries up the sea violently;
it vaporizes it;
it turns it into salt.

--In a country that you never
believed existed
or you didn’t want to—

But the sea will always be crying out eternally,
every summer,
for your eyes

out of which it was born.
                                                                               Iris Verina

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου