Brooklyn Narcissus
[...]
My trouble
is
it is her fate to never learn to make
anything grow
be born or stay
Harbor beginnings and that other gleam . The train
is full of long/way/home and holding lovers whose
flesh I would exchange for mine
[...]
The cree-
ping train
joggles
rocks across
I hear
the waves below lap against the piles, a pier
from which ships go
to Mexico
a sign which reads
PACE O MIO DIO
oil
“The flowers died when you went away”
Manhattan Bridge
a bridge between
we state, one life and the next, we state
is better so
is no
backwater, flows
between us is
our span our bridge our
naked eyes
open her
see
bridging whatever impossibility. . . PACE!
PACE O MIO DIO
oil
“The flowers died. . .”
Of course the did
Not that I was a green thing in the house
I was once.
No matter.
The clatter of cars over the span, the track
the spur
the rusty dead/pan ends of space
of grease
We enter the tunnel.
The dirty window gives me back my face
Paul Blackburn, “Brooklyn Narcissus” from The Selected Poems of Paul Blackburn.
O Νάρκισσος του Μπρούκλυν
Το πρόβλημά μου
είναι
είναι η μοίρα της πως ποτέ δεν θα μάθει κάνει
οτιδήποτε να αναπτύσσεται
να γεννιέται ή να μένει
Τα ανοίγματα του λιμανιού κι εκείνη η άλλη λάμψη. Το τρένο
είναι γεμάτο ξεμακρυσμένους και αγκαλιασμένους εραστές που
θ'άλλαζα τη σάρκα μου για τη δική τους.
[...]
To τρένο
που έρπεται
τινάζεται
κουνιέται πέρα
ακούω
τα κύματα από κάτω να παφλάζουν στους πασσάλους, μια προβλήτα
απ'όπου σαλπάρουν πλοία
για το Μεξικό
μια επιγραφή που λέει
PACE O MIO DIO
πετρέλαιο
<<Τα λουλούδια μαράθηκαν όταν έφυγες μακριά>>
Η γέφυρα του Μανχάτταν
μια γέφυρα ανάμεσα
δηλώνουμε, μια ζωή και η επόμενη, δηλώνουμε
είναι καλύτερα έτσι
δεν είναι
τέλμα, αυτό που ρέει ανάμεσά μας
είναι το χάσμα μας η γέφυρα τα
δικά μας μάτια
εδώ ανοιχτά
κοιτάζουν
γεφυρώνουν κάθε ανέφικτο.... PACE!
PACE O MIO DIO
Πετρέλαιο
<<Τα λουλούδια μαράθηκαν...>>
Φυσικά και μαράθηκαν
Όχι πως ήμουν ένα φυτό μέσα στο σπίτι
Κάποτε ήμουν.
Δε πειράζει.
Ο σαματάς των αυτοκινήτων πάνω απο το χάσμα, το πέρασμα
το αντέρεισμα
οι σκουριασμένες νεκρές άκρες του κοιλώματος του κενού
του γράσου
Μπαίνουμε μέσα στη σήραγγα.
Το βρώμικο παράθυρο μου δίνει ξανά το πρόσωπό μου.
Πώλ Μπλάκμπερν
Μεταφ. Γιάννης Λειβαδάς
O Νάρκισσος του Μπρούκλυν
Το πρόβλημά μου
είναι
είναι η μοίρα της πως ποτέ δεν θα μάθει κάνει
οτιδήποτε να αναπτύσσεται
να γεννιέται ή να μένει
Τα ανοίγματα του λιμανιού κι εκείνη η άλλη λάμψη. Το τρένο
είναι γεμάτο ξεμακρυσμένους και αγκαλιασμένους εραστές που
θ'άλλαζα τη σάρκα μου για τη δική τους.
[...]
To τρένο
που έρπεται
τινάζεται
κουνιέται πέρα
ακούω
τα κύματα από κάτω να παφλάζουν στους πασσάλους, μια προβλήτα
απ'όπου σαλπάρουν πλοία
για το Μεξικό
μια επιγραφή που λέει
PACE O MIO DIO
πετρέλαιο
<<Τα λουλούδια μαράθηκαν όταν έφυγες μακριά>>
Η γέφυρα του Μανχάτταν
μια γέφυρα ανάμεσα
δηλώνουμε, μια ζωή και η επόμενη, δηλώνουμε
είναι καλύτερα έτσι
δεν είναι
τέλμα, αυτό που ρέει ανάμεσά μας
είναι το χάσμα μας η γέφυρα τα
δικά μας μάτια
εδώ ανοιχτά
κοιτάζουν
γεφυρώνουν κάθε ανέφικτο.... PACE!
PACE O MIO DIO
Πετρέλαιο
<<Τα λουλούδια μαράθηκαν...>>
Φυσικά και μαράθηκαν
Όχι πως ήμουν ένα φυτό μέσα στο σπίτι
Κάποτε ήμουν.
Δε πειράζει.
Ο σαματάς των αυτοκινήτων πάνω απο το χάσμα, το πέρασμα
το αντέρεισμα
οι σκουριασμένες νεκρές άκρες του κοιλώματος του κενού
του γράσου
Μπαίνουμε μέσα στη σήραγγα.
Το βρώμικο παράθυρο μου δίνει ξανά το πρόσωπό μου.
Πώλ Μπλάκμπερν
Μεταφ. Γιάννης Λειβαδάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου