Σκουλήκια είναι οι λέξεις μα η χαρά είναι φωνή/άλλος τραβάει για κάτω κι άλλος προς τα πάνω/τα στήθη θα παραμείνουν στήθη και οι μηροί μηροί/τα έργα δεν μπορούν να ονειρευτούν τι μπορούν τα όνειρα να κάνουν/- ο χρόνος είναι δέντρο ( ένα φύλλο αυτή η ζωή )/μα η αγάπη είναι ουρανός κι εγώ είμαι για σένα/για διάστημα μακρύ και ακριβώς τόσο πολύ.
E.E. Cummings, Καθώς η ελευθερία [Απόδοση Γ. Λειβαδάς]


Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Μια Δευτέρα στο πλοίο

                  

                   

                  Μια Δευτέρα στο πλοίο

Σπασμένα πόδια πετούν τριγύρω
και μια κομμένη ανάσα.
Κι ένα εσύ.
Kι ένα εγώ.
Μια Σαντορίνη.

Η τηλεόραση παίζει δυνατα.
Το πλοίο ακόμα σκίζει τα κύματα.
Το πλοίο ακόμα δαμαζει τα κύματα.
Μα μόνο η ψυχή μπορεί
πραγματικά να τα δαμάσει.
Κι είναι τόσες ψυχές τριγύρω.
Ασφιχτικά τριγύρω.

Κι η μιά ανάσα έγινε δύο, δέκα, άπειρες.
Δε πρέπει να κόβονται οι ανάσες.
Πληθαίνουν οι ανάσες.
Πληθαίνουν;
Μ’ακούς; Πληθαίνουν!
Φώναξε δυνατά

Δε πρέπει να πληθαίνουν οι ανάσες.

                                                                             Iris Verina
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

2 σχόλια:

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)