A piece of storm/ Ένα κομματάκι καταιγίδας, Mark Strand

A PIECE OF THE STORM

for Sharon Horvath

From the shadow of domes in the city of domes,
A snowflake, a blizzard of one, weightless, entered your room
And made its way to the arm of the chair where you, looking up
From your book, saw it the moment it landed.
That's all There was to it. No more than a solemn waking
To brevity, to the lifting and falling away of attention, swiftly,
A time between times, a flowerless funeral. No more than that
Except for the feeling that this piece of the storm,
Which turned into nothing before your eyes, would come back, That someone years hence, sitting as you are now, might say:
"It's time. The air is ready. The sky has an opening."

                                                                 Mark Strand from Blizzard of One

Ένα κομματάκι καταιγίδας

Aπο τις σκιές των τρούλων στη πόλη των τρούλων,
μια νιφάδα χιονιού, κομματάκι μιας χιονοθύελλας, ανάλαφρα μπήκε στο δωμάτιό σου
κι έφτασε στα χερούλια της καρέκλας όπου εσύ, σηκώνοντας τα μάτια
απο το βιβλίο σου, την είδες την ώρα που έπεφτε.
Αυτό ήταν όλο κι όλο. Τίποτα παραπάνω απο ένα ξύπνημα
της συντομίας, της εστίασης και της διάσπασης της προσοχής, αστραπιαία,
μια στιγμή ανάμεσα σε στιγμές, μιά κηδεία χωρίς λουλούδια. Τίποτα παραπάνω απ' αυτό
πέρα από το αίσθημα οτι αυτό το κομματάκι καταιγίδας
που χάθηκε μπροστά στα μάτια σου, θα γυρίσει, οτι κάποιος χρόνια αργότερα, καθισμένος όπως εσύ
τώρα, ίσως πει:
''Ηρθε η ώρα. Ο αέρας είναι έτοιμος. Ο ουρανός έχει μια τρύπα''.
                         
                                                                Μαρκ Στράντ