A disused shed in Co.Wexford/ Ένα εγκαταλελειμένο υπόστεγο

Derek Mahon is considered one of the greatest Irish poets. Born in 1941 he is widely know for his crafted verse which deals with everyday life subjects. He was creatively influenced by Auden and MacNeice. His poetry has mainly to do with loneliness and the alienation of people. This characteristic is prominent in his sixth collection ''The Snow Party'' where he describes the life of the outcast. Furthermore one of his main concerns is the place of art in the modern corrupted world. In his collection ''Hunt by the night'' he presents the human as uncivilized and weak against the time and the powers that control the life. Regarding the form, he usually prefers the classical ones.
The following extract comes from the collection ''The Snow Party'' and it descrides one disuded shed of a hotel. As Blake Morisson highly remarks in Times Literary Supplement '' past human aspirations…striving to be remembered and redeemed''.

A Disused Shed in Co. Wexford

Let them not forget us, the weak souls among the asphodels 
Seferis, Mythistorema 

for J. G. Farrell 
[...]
Deep in the grounds of a burnt-out hotel,
Among the bathtubs and the washbasins
A thousand mushrooms crowd to a keyhole.
This is the one star in their firmament
Or frames a star within a star.
What should they do there but desire?
So many days beyond the rhododendrons
With the world waltzing in its bowl of cloud,
They have learnt patience and silence
Listening to the rooks querulous in the high wood.

[...]

He never came back, and light since then
Is a keyhole rusting gently after rain.
Spiders have spun, flies dusted to mildew
And once a day, perhaps, they have heard something –
A trickle of masonry, a shout from the blue
Or a lorry changing gear at the end of the lane.

[...]

                                               Derek Mahon, The Snow Party

Ο Derek Mahon θεωρείται απο τους πιο σπουδαίους Ιρλανδούς ποιητές του 20ου αιώνα. Γεννημένος το 1941 έγινε γνωστός για το περίτεχνο στίχο του που όμως ασχολείται με καθημερινά ζητήματα. Ξεκινώντας στη σκιά της λογοτεχνικής παράδοσης των Auden  και MacNeice, σύντομα τους ξεπέρασε δημιουργικά. Η ποίησή του ασχολείται κυρίως με θέματα μοναξιάς και απομόνωσης των ανθρώπων. Αυτό διαφαίνεται κυρίως απο την έκτη συλλογή του "To χιονισμένο πάρτυ'' όπου ασχολείται κυρίως με τη ζωή απόκληρων. Επίσης τον απασχολεί έντονα η θέση της τέχνης στο σύγχρονο διεφθαρμένο κόσμο. Στη συλλογή του ''Το κυνήγι της νύχτας'' παρουσιάζει τον άνθρωπο ως αχαλιναγώγητο ον και αδύναμο ενάντια στο χρόνο και στις δυνάμεις της ζωής.  Ως προς το στίχο του συνήθως μένει πιστός στις κλασσικές μορφές. 

Το απόσπασμα που ακολουθεί προέρχεται απο τη συλλογή του "Το χιονισμένο πάρτυ'' και περιγράφει την εικόνα ενός άχρηστου πλέον υπόστεγου ξενοδοχείου. Όπως εξαιρετικά τονίζει ο Blake Morrison στη κριτική του στο Times Literary Supplement ''το ποιήμα πρόκειται για παρελθούσες ανθρώπινες αδυναμίες που πασχίζουν να ζήσουν μέσα απο τη λήθη και να κυριαρχήσουν''.

Ένα εγκαταλελειμένο υπόστεγο στο Co. Wexford

ας μη μας ξεχάσουν, τις αδύναμες ψυχές μέσα στ’ ασφοδίλια

Γιώργος Σεφέρης, Μυθιστόρημα ΚΔ

για τον J.G.Farrell

[...]

Bαθιά στα θεμελια ενός καμμένο ξενοδοχείου,

ανάμεσα στις μπανιέρες και τους νηπτήρες

εκατοντάδες μανιτάρια στριμόχνωνται σε μια κλειδαρότρυπα.

Αυτό είναι το μοναδικό αστέρι στον ουράνιο θόλο τους

ή πλαισιώνει ένα αστέρι μέσα σ'ένα αστέρι.

Τι να κάνουν εκεί πέρα απο το να επιθυμούν;

Τόσες μέρες κάτω απο τα ροδόδεντρα

με τον κόσμο να χορεύει στο ουράνιο μπόλ του,

έμαθαν να υπομένουν και να σιωπαίνουν

ακούγοντας τις μεμψίμοιρες κουρούνες στο πυκνό δάσος.

[...]

Ποτέ δε γύρισε πίσω και απο τότε το φώς

είναι η κλειδαρότρυπα που σκουριάζει απαλά μετα τη βροχή.

Οι αράχνες πλέκουν, οι μύγες ξεσκονίζουν τη μούχλα 

και μια φορά τη μέρα, ίσως, ακούνε κάτι--

Μια οικοδομική αντλία, ένα ουρλιαχτό στα ξαφνικά

ή ένα λεωφορείο που αλλάζει ταχύτητα στο τέρμα του δρόμου.

                                                                        Derek Mahon, To χιονισμένο πάρτυ