;
24/2/21
Αγαπημένε Μπλάκμπερντ,
Εκείνο το βράδυ,
έβαλες κρασί και κοίταζες το φεγγάρι.
Άρχισες να μου μιλάς ξανά για έρωτα.
Τα φιλιά στο λεωφορείο
Οι χοροί στις γιορτές
Οι αποχαιρετισμοί στα τρένα.
Μου τα 'χες πει ξανά και ξανά
-- σχεδόν τα'χα αποστηθίσει--
Σ'άφηνα όμως να τα λες.
Κι όσο τα έλεγες τα μάτια σου
γινότουσαν ένα με το φεγγάρι
που βαφτίζει τη θάλασσα χρυσή
και σταγόνα-σταγόνα όλα βάφονται απέραντα
στον Αυγουστιάτικο ουρανο.
Σε φιλώ
Ίριδα
